คนเดียว.

เราเดินคนเดียวได้ เรากินข้าวคนเดียวได้ เราดูหนังคนเดียวได้ เราทำหลายอย่างคนเดียวได้แม้ว่าอาจจะรู้สึกโดดเดี่ยวไผบ้าง เมื่อช่วงเวลาหนึ่งผ่านไปมีใครอีกคนเข้ามาทำให้เราไม่ทำอะไรคนเดียวอีกต่อไป ช่วงเวลานั้นเรารู้สึกที่ยืนบนโลกกว้างขึ้นถนัดตา แต่เมื่อเวลาหนึ่งผ่านไปเขาคนนั้นเดินออกไปจากชีวิตเราเหลือเพียงร่องรอยความทรงจำ การเดินคนเดียว กินข้าวคนเดียว ดูหนังคนเดียว มันทำให้รู้สึกโดดเดี่ยวและทรมานมากขึ้น เราคงคิดย้อนว่าถ้ารู้จะเป็นเช่นนี้คงไม่ให้เขาเข้ามาในชีวิตของเรา ถ้าเป็นเช่นนั้นก็ให้คิดย้อนกลับไปว่าตอนที่เราแบ่งปันความสุขให้กันมันเป็นเช่นไร จงจดจำมันไว้และก้าวเดินต่อไปแม้ว่าอาจโดดเดี่ยวแต่เชื่อเถอะว่าเราจะเจอใครสักคนที่เราจะแบ่งปันเรื่องราวด้วยอีกครั้ง