เรื่องที่ว่าด้วยรัก

เคยได้ยินใครหลายคนบอกว่า"ความรัก"คือสิ่งที่ให้คำนิยามไม่ได้

เราต้องลองได้สัมผัสเองถึงจะเข้าใจในสิ่งนั้น แต่ไม่มีใครบอกว่าต้องใช้ระยะเวลาและปริมาณเท่าไหร มันเป็นสิ่งที่เราต้องเรียนรู้เองทั้งหมดไม่ว่าจะเป็นนานแค่ไหน หรือต้องรักมากแค่ไหนและบางครั้งมันอาจไม่ได้ขึ้นอยู่กับตัวเราเองเพียงอย่างเดียว ถ้าจะเรียกว่า"ความรัก"ได้นั้นมันต้องเกิดจากคนสองคนเกิดสิ่งเดียวกันในใจ แต่ทว่ามันอาจไม่ใช่ทั้งหมดของความรัก เพราะในเมื่อเราให้คำนิยามมันไม่ได้นั่นก็หมายความว่าคำว่า"รัก"ไม่มีจำกัดแค่คนสองคนหรือชายกับหญิง ในพื้นที่ของชีวิตเต็มไปด้วยความรักเป็นต้นกำเนิดของหลายสิ่ง เราอาจทำบางอย่างไปเพียงเพราะเรารักที่จะทำและไม่มีเหตุผลที่ยิ่งใหญ่ ถ้าเรารักสิ่งใดแล้วก็มักจะเลือกที่จะอยากอยู่กับมันไปยาวนาน ถึงแม้เรารู้ว่าวันหนึ่งเราอาจเปลี่ยนไปรักของชิ้นใหม่ แต่อย่างน้อยเราก็ยังเลือกที่จะจำว่าเคยรักกันมากขนาดนั้น ไม่ว่าจะเป็นรักแบบไหนมันต้องมีทั้งความทุกข์และความสุขปนกันไป เพราะตลอดระยะทางเดินของความรักไม่มีทางโรยด้วยกลีบกุหลาบแบบที่เราวาดฝันไว้แน่นอน อาจมีคนกล่าวไว้ว่า"ความรักคือเรื่องของคนสองคน"มันอาจไม่จริงเสมอไป เมื่อความรักมีคนที่สามสี่ห้าเข้ามาจากความรักสีชมพูอาจกลายเป็นความรักสีเทาก็เป็นได้ ถ้าพูดถึงความรักอาจมีใครนึกถึง"มิตรภาพ"กว่าจะเป็นความรักต้องผ่านทั้งมิตรภาพและความผูกพันธ์ด้วยกันมาทั้งนั้น ความรักในแบบพี่น้องหรือเพื่อนพ้อง ครอบครัว ชู้สาวต่างก็มีความสวยงาม ความเจ็บปวดด้วยกันทั้งนั้น ทั้งหมดนั้นวนเวียนด้วยความห่วง หวง หวงใย ที่นำมาซึ่งความทุกข์ แต่เพราะรักมันจึงนำมาซึ่งสิ่งเหล่านี้ ส่วนเรื่่องความสุขนั้นปะปนไปด้วยรอยยิ้มและความทรงจำที่มีร่วมกัน ทุกเรื่องราวที่เรียกว่า"ความรัก"เราทุกคนต่างเคยสัมผัสกันมาแล้วทั้งนั้น ต่อจากนี้มันอยู่ที่เราเลือกจะทุกข์หรือสุขกับมัน ^^

By Deary :)