คาดไม่ถึง.

วันนี้เรามีเรื่องราวเล็กๆที่อยากมาเล่าส่งต่อ
ช่วงนี้เรามีโอกาสได้ใช้บริการแท๊กซี่บ่อย
แต่ไม่ได้จะมาแชร์ประสบการณ์บนรถแท๊กซี่
เราจะมาเล่าบทสทนาระหว่างทางกับคุณลุง
คุณลุงขับรถแท๊กซี่นี่แหละที่เล่าเรื่องราวให้ฟัง
เราขึ้นรถไปบอกจุดหมายปลายทางกับคนขับ
คุณลุงบอกว่ารู้จักซึ่งเราแอบตกใจนิดนึง
เพราะบ้านเราค่อนข้างอยู่ไกลจากตัวเมือง
น้อยคนที่รู้จักและชำนาญทางจากในเมืองไป
เราเลยถาม "คุณลุงรู้จักด้วยหรอคะ"
คุณลุงแท๊กซี่ "รู้จักสิลุงเคยอยู่แถวนั้น"
หลังจากนั้นก็เงียบไปซักพักนึงเราก็ง่วงๆ
จากนั้นคุณลุงก็เริ่มบทสทนาต่อเนื่อง
"ลุงเคยอยู่แถวนั้นมานานหลายปีเลย"
"อ๋อค่ะ"
"แถวบ้านหนูตอนนั้นน้ำท่วมไหม"
"ท่วมค่ะลุง แต่ไม่เยอะมาก"
"ของลุงท่วมเยอะต้องย้ายบ้านหนีเลย"
"ลำบากแย่เลยนะคะลุง"
"เพราะน้ำท่วมลุงเลยไม่ย้ายกลับเข้าไปแล้ว"
"อ้าว ทำไมล่ะคะ มันไม่น่าท่วมอีกนะคะ"
"วันที่น้ำท่วมหนัก ลุงเห็นท่าจะไม่ดีก็กลับบ้านมาตั้งใจจะพาเมียย้ายไปอยู่บ้านแม่ก่อน และเพราะวันนั้นแหละถ้าไม่ต้องหนีน้ำท่วมเมียลุงคงไม่ต้องตาย"
เราฟังเสร็จก็อึ้งๆไปเพราะไม่กล้าถามอะไรต่อ
"เมียลุงโดนรถพ่วงสิบล้อชนและตายทันที"
"โหย คุณลุงเข้มแข็งมากเลยคะ"
"ไม่หรอกหนู แต่ลุงก็ต้องอยู่และมันก็ทำให้ลุงไม่กลับมาแถวนี้อีก"

คุณลุงยังเล่าให้ฟังด้วยว่าแต่ก่อนแถวนี้เป็นยังไง
และบอกกับเราว่าบางทีบ้านที่แวดล้อมดี
เต็มไปด้วยความสงบและไม่ได้เจริญมากดีกว่า
บ้านหลังใหญ่โตแต่อยู่กับความวุ่นวาาย
พอถึงที่หมายเราก็คิดตามเรื่องราวที่ลุงบอก
อดีตและความทรงจำของลุงอยู่ที่บ้านหลังเก่
แต่ลุงก็เรียนรู้ที่อยู่กับความทรงจำกับบ้านใหม่
แม้ว่าการกล่าวโทษเหตุการณ์เหล่านั้นจะไม่ดี
ความรู้สึกของการสูญเสียมักมองเห็นแต่น้ำตา
แต่ลุงคงคิดว่าถ้าไม่มีวันนั้นลุงกับเมียคงยังอยู่ด้วยกันต่อไป
เพราะลุงคงไม่ได้จะมาตั้งรับกับการต้องเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ในชีวิต
ทั้งการโยกย้ายและการสูญเสียของคนรัก
มันก็ทำให้กลับมาย้อนคิดถึงเรื่องราวในชีวิต
เราเคยคิดไหมว่าวันหนึ่งวันเราต้องอะไรบ้าง
มันเป็นแบบที่เราคาดคะเนไว้หรึเปล่า
หรือมันผิดแปลกไปจากสิ่งที่คิดไว้ทั้งหมด
เราเอาแต่คิดหรึเปล่าว่ามันจะเป็นอย่างไร
กลับไม่เคยคิดว่าจะรับมือและอยู่กับมันยังไง
หากวันหนึ่งเราเจออะไรที่คล้ายกับเรื่องของลุง
เรามองเห็นไหมว่าตัวเองจะยืนอยู่ได้แบบลุง
หรือเราจะล้มทั้งยืนและร้องขอเวลาเยียวยาใจ
ไม่ต้องรีบตอบคำถามเหล่านี้โดยเร็ว
แต่ค่อยๆหาคำตอบจากประสบการณ์ของเรา
วันผ่านคืน เดือนผ่านปี เราจะคำตอบของตัวมันเอง
บ้านที่ดีคือความอบอุ่นของคนที่อยู่ในบ้านช่วยกันดูแลบ้านให้อยู่ได้แม้ว่าแวดล้อมจะสงบหรือวุ่นวาย
ขอบคุณคุณลุงที่ส่งต่อเรื่องราวให้กับเรา


ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น