มันมีที่ยืนให้กับความเป็นตัวของตัวเองบนโลกนี้ไหม อะไรก็ปรุงแต่ง อะไรก็แข่งขัน อะไรก็เปรียบเทียบ อะไรก็ไม่เที่ยง อะไรอะไรก็ทำตามตามกันเพื่อให้ถูกใจคนอื่น หรือความจริงมันไม่ได้มีทางเลือกให้เลือกเดินเลยด้วยซ้ำ มันสร้างกรอบและทางเดินเป็นบล๊อคมาให้เดินตามกันและเจอจุดที่เรียกว่าความสำเร็จเหมือนกัน ทั้งทั้งที่คนเรามีฝันกันคนละแบบแต่น้อยคนที่ได้เจอและลงมือทำกับสิ่งที่ฝัน ไหนใครบอกมันดีนักหนาไอ่ความฝันแต่สุดท้ายมันถูกกดลงแม่พิมพ์สำเร็จรูปให้ออกมาแบบเดียวกันแล้วเรียกว่า"ฝันดี" ทั้งที่จริงมันอาจเป็นฝันร้ายของใครหลายคน ที่ว่าดีมันอาจไม่ใช่ทุกคนและที่ว่าร้ายมันอาจไม่ได้เลวร้ายจนทำลายใคร นอกจากนี้ยังใช้เวลามาลบทั้งฝันทั้งความจริงให้อยู่ในโลกที่ถูกตีกรอบไว้ อาจจริงที่ยังเด็กไม่รู้หรอกว่าต้องเจออะไรบ้างแล้วถ้าไม่ให้เจออะไรเลยจะรู้ไหมว่าเป็นยังไง ทำไมไม่เปลี่ยนเป็นคอยช่วยชี้แนะแทนตีกรอบ โลกมันกว้างเกินไปค้นหาหรือความต้องการและหน้าตาทางสังคมมันสำคัญกว่ากันแน่ เรื่องที่ไร้สาระที่สุดไม่ใช่การที่มีความฝันแล้วทำตามให้ถึงจุดหมาย แต่เรื่องที่ไร้สาระสิ้นดีคือการเอาแต่ให้คนอื่นคิดและบอกให้เราทำแบบนั้นแบบนี้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น