100 Days

วันเวลาผ่านไปเร็วมาก จากวันที่ 20 พฤศจิกายน 2556 ครบ 100 วันที่ต้นไม้ต้นใหญ่ของบ้านล้มลงจากพวกเราไป เดียร์ไม่ได้อยู่ข้างย่าในวันนั้นแต่ยังได้กลับไปเจอย่าตอนหลับตา ยิ่งดูรูปยิ่งคิดถึงย่ามากขึ้นทุกวันไม่เคยมีวันไหนไม่คิดถึงไม่นึกถึงเลย เกือบทุกปีก่อนปีใหม่จะได้กินเค้กไอติมที่ย่าชอบพวกเราจะเห็นรอยยิ้มและได้ยินเสียงหัวเราะของย่า ปีนี้อะไรอะไรก็ต่างไปเราอยู่ไกลแสนไกลเกินกว่าจะเห็นและได้ยินกัน อยู่ตรงนั้นอย่าลืมคิดถึงกันนะ ย่าคงอยู่กับพระ พวกเราทางนี้คงหมดห่วงแล้ว รักและคิดถึงเสมอ